اسمان مهر 89

    اول مهر: آغاز پائیز 6:38 خواهد بود. فاصله زمین از خورشید 150121277 کیلومتر است. 
    4 مهر: سیارک پلوتو! که زمانی در جمع سیارات قرار داشت و با توجه به ابعاد، انحراف مداری و... اکنون آن را به عنوان یک سیارک می شناسیم در ساعت 53 : 13 این تاریخ با قدر 11/14 که برای رصد یک تلسکوپ با گشودگی دهانه 12 اینچ و یا بالاتر می طلبد در جدایی زاویه ای 90 درجه با خورشید قرار می گیرد. این سیارک! در برج فلکی مارگیر قرار دارد. 
    6 مهر: ساعت 19 : 10 این روز خوشه باز ستاره ای پروین 5/1 درجه شمال ماه قرار دارد و... 
    10 مهر: ستاره حلقه برگردن کیوان (زحل) ساعت 05 : 6 به وضعیت مقارنه (Conjunction) می رسد. در این وضعیت خورشید بین زمین و سیاره قرار داشته و کیوان در دور ترین فاصله از زمین است. 
    16 مهر: ستاره سماک اعزل در ساعت 13 : 16 (وضعیت روز و غیر قابل مشاهده) 8/3 درجه شمال ماه است و ماه با عرض دایرئ البروجی منفی که دارد در شامگاه این تاریخ قابل رویت نبود. 
    16 مهر: سیاره حلقه برگردن کیوان 6 درجه شمال سیاره تیر است (ساعت 18:27 ) اما این دو سیاره صبحگاهی و به علت روشنایی قبل از طلوع خورشید رصد آنها حداقل با چشم غیرمسلح منتفی است. 
    17 مهر: سیاره ملکه آسمان شامگاهی ناهید 7/2 درجه جنوب ماه در ساعت 39 : 20 خواهد بود و آدرسی برای یافتن هلال ذیقعده 1431 در افق خواهد بود. 
    18 مهر: ساعت 26 : 4 بامداد سیاره سرخ بهرام 7/3 درجه شمال ماه است. 
    19 مهر: ستاره ابرغول سرخ دل کژدم (قلب العقرب) 7/1 درجه جنوب ماه خواهد بود اما در ساعت 43/19 که زمان این رخداد است. 
    24 مهر: سیاره تیزپای تیر ساعت 55 : 15 به مقارنه خارجی می رسد. مقارنه خارجی و داخلی فقط برای سیارات تیر و ناهید روی می دهد که مدار آنها به خورشید نزدیک تر است. 
    29 مهر: بارش شهابی جباری با 23=ZHR به اوج خود می رسد. متاسفانه نور ماه نزدیک به بدر با 95 درصد روشنایی عامل مزاحمی برای مشاهده همین مقدار کم شهاب خواهد بود. 
    ماه در این ماه 
    اول مهر: ماه کامل ساعت 47 : 12 
    9 مهر: تربیع آخر ساعت 24: 7 
    15 مهر: ساعت 22:15 ماه نو خواهد شد. 
    23 مهر: ساعت 00:58 بامداد تربیع اول ماه خواهد بود. 

شهاب باران برساوشی

در هسته اصلی دنباله دارهایی که از مناطق بیرونی منظومه شمسی به خورشید نزدیک می شوند، درصد زیادی از جرم را بلورهای یخ به خود اختصاص داده اند اما آب تنها بخشی از این یخ را ایجاد کرده و باقی جرم آنها در آن دماهای پایین نواحی خارجی از مواد آلی مثل اتان و متان تشکیل شده است. حال زمانی که این مواد جامد در مسیر خود به خورشید نزدیک می شوند، به علت گرمای خورشید، پیوند مواد لایه های سطحی سست و ناپایدار خواهد شد و هسته ها مواد بیرونی تر خود را با تصعید از دست می دهند و به این طریق در هر بار گردش به دور خورشید بخشی از جرمشان کاسته خواهد شد. دم اصلی دنباله دارها حاصل از جدا شدن همین مواد تبخیر شده از سطح هسته دنباله دار است که امتداد آن در راستای فشار تابشی خورشید قرار می گیرد. در واقع ذرات بر جای مانده از هسته دنباله دار ها هستند که بعدها به شکل شهاب در جو زمین می سوزند و ردی از خود باقی می گذارند. اندازه این ذرات در اغلب موارد در حد سانتی متر است  و به ندرت به اندازه چند ده سانتی متر می رسند. اما هر چقدر اندازه آنها بزرگتر باشد، احتمال رسیدن آنها به سطح زمین نیز بیشتر می شود و در این صورت به آنچه به زمین می رسد شهاب سنگ گفته می شود.

مدار برخی از دنباله دارها به گونه ای است که مدار زمین به دور خورشید را قطع می کنند و این بدان معناست که زمین در طول یک سال دست کم یکبار از مدار این دنباله دارها عبور می کند. در این زمان خاص، سیاره زمین از درون ذرات باقی مانده در مدار آن دنباله دار عبور خواهد کرد و گاهی نیز، در شرایط کاملا خاص، امکان دارد مدار یک دنباله دار، هم در مسیر رفت و هم در مسیر برگشت به دور خورشید، با مدار زمین به دور خورشید برخورد داشته باشد که در این صورت، در دو زمان مختلف، دو بارش شهابی با منشایی یکسان اتفاق می افتد.

ا عبور زمین از درون این توده ها ذراتی که با جو زمین برخورد می کنند، بر اثر برخورد با مولکول های لایه های فوقانی جو در اثر اصطکاک در برابر این حرکت، گرم می شوند و می سوزند و در مسیر خود به سمت سطح زمین مولکول های جو زمین را نیز یونیزه می کنند. این مولکول ها، پس از برانگیخته و باردار شدن، از خود نور گسیل می کنند و در رنگ های گوناگونی می درخشند. این همان نوری است که در زمان مشاهده شهاب ها نیز چشم ها را خیره می کند. رنگ های مختلف نیز به علت درخشش مولکول ها و اتم های عناصر مختلف است که هر یک به رنگ خاصی از خود نور گسیل می کنند. برای مثال نورهای سبز و آبی به ترتیب مربوط به مولکول های اکسیژن و نیتروژن جو زمین و نور زرد حاصل از یونیزه شدن اتم ها سدیم در خرده سنگ هاست.

ذرات به جا مانده حاصل از جدا شدن مواد از هسته دنباله دارها، که به حرکت خود در همان مدار قبلی اما با سرعت کمتری نسبت به خود هسته ( به علت پس زده شدن در هنگام جدایی) ادامه می دهند، به صورت کاملا موازی با یکدیگر حرکت می کنند و در زمان برخورد با جو زمین نیز این حالت را حفظ می کنند. این حالت درست مانند برخورد قطرات باران به شیشه های کناری اتومبیلی در حال حرکت است که ردهای باریک و موازی ایجاد می کنند . اما از آنجا که فاصله محل برخورد آن ها در جو تا ناظران زمینی حدود یکصد کیلومتر است، به نظر می رسد که تمامی آن ها از ناحیه ای کوچک و نقطه ای سرچشمه می گیرند. این درست همان پدیده ای است که در خطوط راه آهن به نظر می رسد و دو طرف ریل قطار در دوردست به هم می رسند. به این ناحیه، که از دید ناظران، تمام شهاب ها از آنجا وارد جو زمین می شوند،«کانون بارش» گفته می شود که اغلب یک نقطه کاملا معین نیست. بسته به این که این کانون در کدام صورت فلکی و در چه مختصاتی واقع شده باشد، بارش شهابی به نام آن صورت فلکی نامیده می شود.

بارش شهابی برساوشی

یکی از معروفترین بارش های شهابی سالیانه است که در2 2-21 مرداد هرسال به اوج فعالیت خود می رسد. این بارش یکی از شورانگیزترین فستیوالهای سالیانه نجومی است که در شب های گرم تابستان منجمان آماتور را گردهم می آورد. نخستین گزارشات رصد این بارش به بیش از 2000 سال پیش بر می گردد که در شرق دور(چین،ژاپن و ...) ثبت شده است. دنباله دار منشاء بارش برساوشی دنباله دار سویفت-تاتل است که در سال 1862 توسط لوییس سویفت از نیویورک و هورس تاتل از رصدخانه هاروارد کشف شد. چند سال پس از کشف این دنباله دار بود که «شیپارلی» با کمک محاسباتش نشان داد که دنباله دار سویفت-تاتل منشاء بارش شهابی است. این اولین بار بود که ارتباط بارش شهابی و دنباله دار به اثبات می رسید. افزایش فعالیت بارش برساوشی در سالهای 63-1861 تایید کننده این مطلب بود. دوره تناوب دنباله دار سویفت-تاتل حدود 130 سال است و آخرین بار در اوایل ده 1990 به حضیض خود رسید و در سالهای 1992و 1991 سرعت ساعتی سمت الراسی(ZHR) آن به بیش از 200 رسید. اما در سالهای بعد بارش برساووشی به فعالیت معمول خود ادامه داد تا اینکه همانطور که انتظار می رفت در سال 2004 ZHR این بارش به 200 رسید. اما در سالهای اخیر بارش شهابی معمولی داشته است و باید منتظر افزایش فعالیت آن در سال 2028 بمانیم.
بارش شهابی برساووشی 27 تیر هر سال همزمان با برخورد زمین با توده ذرات فعال می شود و تعداد شهابهای آن به تدریج افزایش می یابد تا در حوالی 22 مرداد به اوج خود می رسد. در این هنگام زیر آسمان تاریک می توان شاهد 60-40 شهاب در ساعت بود.سرعت شهابها در این بارش در حدود 60 کیلومتر درثانیه است.پس از آن تعداد شهابها به تدریج کاهش می یابد تا اینکه در 3 شهریور با خروج زمین فعالیت آن به پایان می رسد.
برای دیدن تصاویر این بارش به لینک زیر بروید:

.http://www.tabnak.ir/fa/pages/?cid=114203

منابع: مجله نجوم و خبرگزاری مهر و سایت خبری تابناک

رویداد اسمانی

^{اولین بار این خبر رو اینجا}

^{http://maryami-myself.blogfa.com/}

^{کره‌ی مریخ در تاریخ 5 شهریور به بالاترین درجه‌ی درخشش درآسمان شب  خواهد رسید و به اندازه‌ی کره‌ی ماه تمام بزرگ با چشم غیر مسلح  به نظر خواهد رسید}

^{این وقتی است که در روز 5 شهریور، کره‌ی مریخ  به فاصله‌ی  34.6 مایلی خود به زمین می‌رسد}

^{حتماً راس ساعت 12:30 نیمه شب، آسمان را تماشا کنید}

^{به نظر خواهد رسید که آسمان دو ماه دارد}

^{این امر}

^{این لحظه را با دوستان خود شریک شوید زیرا هیچ‌کس زنده‌ای دوباره این اتفاق را نخواهد دید.}

^{از اونجاییکه من خودم عاشق اسمون و اتفاقاتش ام با مراجعه به سایت مجله نجوم که سایت معتبری هست اطلاعات بیشتری بدست اوردم}

^{طی چند سال گذشته با نزدیک شدن به فصل تابستان و ماه شهریور، سر و صداهایی مبنی بر وجود دو ماه درخشان در آسمان شنیده می شود. خبری بی پایه و اساس و دروغین که توجه بسیاری را به خود جلب می کند.}

^{داستان به 7 سال پیش باز می گردد. 27 آگوست 2003 نوید شبی زیبا را برای مردم سراسر کره زمین داشت. سیل عظیمی از رصدگران و مشتاقان خود را آماده ی عکاسی، رصد و ثبت پدیده ای نادر کرده بودند. پدیده ای که پیش از این حدود 60 هزار سال قبل غارنشینان ساکن زمین تجربه کرده بودند.}

^{خبر ازاین قرار بود، نزدیکترین سیاره به زمین (سیاره سرخ فام مریخ) به اوج درخشش و نزدیکترین فاصله مداری ممکن خود به ما می رسد! تمام ماجرا همین بود و فقط مریخ می خواست نسبت به قبل اندک قدری پرنورتر دیده شود. اتفاقی که اگر قرار بود تفاوتش را به اشخاص عادی در دوشب متوالی نشان دهیم، شاید آنقدرها هم متوجه امر نمی شدند.}

^{از همان سالها بود که شایعه ای مبنی بر پدیدار شدن دو ماه نارجی و سفید رنگ درمیان بسیاری پیچید و متاسفانه تعداد کثیری از رسانه های داخلی و خارجی درستی این خبر را اعلام کردند.}

^{با اعلام این خبر در رسانه ها، خبرگزاری ها نیز به میدان آمدند و کاملا ناآگاهانه تیتر خبری روز خود را به این موضوع اختصاص دادند "شب 27 آگوست را از دست ندهید، مریخ به اندازه ماه بزرگ دیده می شود"}

^{دیری نپایید این خبر گریبانگیر کاربران دنیای اینترنت گشت و همه با ارسال نامه های الکترونیکی سعی در باخبر کردن یکدیگر داشتند.}

^{اکنون نیز با نزدیک شدن به هفتمین سالگرد این اتفاق، گویا هنوز خیلی ها نه تنها به اصلاح اطلاعات خود نپرداختند، بلکه در هفت سال گذشته همچنان سیر می کنند و تصور دارند هرسال درشب 27 آگوست (5 شهریور) این اتفاق می افتد و از آن مهمتر این اطلاع نادرست خود را به دیگران انتقال می دهند.}

^{مریخ چهارمین سیاره ی منظومه ی شمسی از دسته سیاراتی است که با دوره تناوبی کوتاه به مقابله (نزدیکترین فاصله) به زمین می رسد. این سیاره در هر دوسال و دو ماه به کمترین فاصله ی مداری و در هر 16 سال یک بار به نزدیکترین مقابله ی مطلوبش به ما می رسد و در این هنگام مانند نقطه ای آتشین و نارنجی رنگ در آسمان شب می درخشد.}

^{آخرین باری که سیاره مریخ (بهرام)  به نزدیکی زمین رسید، در 27 آگوست 2003 (6 شهریور 1382) بود که به شکل چشم نوازی در آسمان شب خودنمایی می کرد. این سیاره چندی بعد در کنار ماه بدر (ماه کامل) قرار گرفت و در آن حالت قطر ظاهری ای در حدود 140 برابر کوچکتر از قرص کامل ماه داشت.}

^{اگر شما نیز مایلید این کابوس نجومی را تبدیل به یک رویای حقیقی زیبا کنید، پیشنهاد می کنم درصورتی که برای رصد آسمان از تلسکوپ استفاده می کنید و ابزارتان این قدرت را دارد، این شب ها حتما بهرام را با بزرگنمایی در حدود 150 برابر تجربه کنید، چراکه تنها دراین حالت می توانید آنرا کمی با ماه بدر مقایسه کنید.}

^{جالب است بدانید آنچه در اوایل شهریور ماه (اواخر ماه آگوست) سال جاری رخ خواهد داد، جلوه نمایی پرشکوه سیاره مشتری در کنار ماه است.}

^{به امید آنکه این کابوس به سراغ مشتری نرود و شایعه ای بزرگتر مبنی بر مشاهده 3 ماه در آسمان نشنویم...}

لینک اصلی خبر:

http://nojumnews.com/index.php?option=com_content&task=view&id=555&Itemid=1